паўната́, -ы́, ДМ -наце́, ж.
1. Наяўнасць чаго-н. у дастатковай ступені, вышэйшая ступень насычанасці чым-н.
П. ўлады.
П. мастацкага выражэння.
Ад паўнаты пачуццяў (ад празмернасці пачуццяў, якія нібыта напаўняюць усяго чалавека).
2. Сытасць, укормленасць.
Нездаровая п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
параўна́льна, прысл.
1. У дастатковай ступені, болей або меней.
П. невялікі тэрмін.
Дзень прайшоў п. спакойна.
2. у знач. прыназ. з Т. У параўнанні з кім-, чым-н. (ужыв. з прыназ. «з»).
Гэта група п. з іншымі зрабіла вялікую работу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
до́сыць, прысл.
1. У дастатковай меры, даволі.
У доме ўсяго д.
2. (у спалучэнні з прым. або прысл.). Значна, у значнай ступені.
Задача д. складаная.
У пакоі д. утульна.
3. безас., у знач. вык. Выражае загад, патрабаванне.
Д. пустых размоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
забяспе́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Забяспечыць сябе чым‑н. у дастатковай колькасці. Забяспечыцца насенным фондам. Забяспечыцца неабходнымі рэчамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недапалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак., што і чаго.
Апаліць не ў поўнай меры, не ў дастатковай ступені. Недапаліць кераміку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маласпрактыкава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае дастатковай практыкі, вопыту. Лабановіч быў яшчэ маласпрактыкаваны і дасведчаны ў жыцці чалавек. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дылетанты́зм, ‑у, м.
Занятак, захапленне якой‑н. навукай, мастацтвам без дастатковай спецыяльнай падрыхтоўкі. // Павярхоўныя дылетанцкія адносіны да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панако́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Накасіць чаго‑н. у дастатковай або вялікай колькасці. [Верамейчык:] — Чаго вам баяцца зімы? Сеча панакошвалі... Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
настара́цца, ‑раюся, ‑раешся, ‑раецца; зак. (пераважна з адмоўем).
Стараннямі зарабіць, набыць у дастатковай колькасці. [Лабыш:] На ўсіх гультаёў хлеба не настараешся. Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мно́га, прысл.
1. У вялікай колькасці, дастатковай колькасці.
М. гадоў прайшло.
М. ведае.
2. у знач. вык. Больш, чым патрэбна.
Гэтага мне м.
3. (пры выш. ст. і з прыназ. «на»). Значна, у значнай ступені.
М. больш.
На многа раней.
◊
Ні многа ні мала (разм.) — якраз столькі, колькі трэба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)