Verbum

ужадо́бку, прысл.

Разм. З ахвотай. [Лабачоў:] — На зіму капусты, памідораў засалілі. Такі памідорчык зімою ўжадобку кожны з’есць. Даніленка.

шасцікла́снік, ‑а, м.

Вучань шостага класа. Жывым кутком ганарыліся не толькі шасцікласнікі, а і ўся школа. Даніленка.

пазагіна́цца, ‑аецца; зак.

Загнуцца — пра ўсё, многае. Вугалкі [кнігі] пазагіналіся, дэрмацін у многіх месцах працёрся, знізу цямнела пляма. Даніленка.

прахварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Прабыць хворым некаторы час. [Волька] тыдні два прахварэла і не хадзіла ў школу. Даніленка.

дуплі́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дуплаваты. Дуплістае дрэва. □ Многа тут .. [шпакоў] у дуплістых таўшчэзных таполях і ліпах. Даніленка.

запунсаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які запунсавеў, зрабіўся пунсовым. Дзяўчына прытуліла да запунсавелых шчок халаднаватыя пялёсткі і шчасліва засмяялася. Даніленка.

учарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў чэрствым; зачарсцвелы. Ласка [карова] ведала: там ляжала крута пасоленая луста трохі ўчарсцвелага хлеба. Даніленка.

нала́савацца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; зак.

Разм. Уволю паласавацца. Наласаваўшыся ўволю, мядзведзі станавіліся на заднія лапы і пачыналі дужацца. Даніленка.

зы́ркі, ‑ая, ‑ае.

Яркі, асляпляльны. Прамяністае зыркае сонца. □ Зыркае полымя шугала высока ў неба, адбівалася ў вокнах вагончыка. Даніленка.

правурката́ць, ‑вуркоча; зак.

1. Абазвацца вуркатаннем. Хмару паласнула адразу некалькі маланак, і глуха правуркатаў гром. Даніленка.

2. Вуркатаць некаторы час.