Verbum

рагата́ць, -гачу́, -го́чаш, -го́ча; -гачы́; незак.

Гучна смяяцца.

Р. да ўпаду.

Р. да слёз.

|| наз. рагата́нне, -я, н.

дратава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Дратаваная пуга.

Пастухі і падпаскі гучна ляскалі дратаванкамі.

распява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. распець.

2. што і без дап. Спяваць гучна, весела.

Р. вясёлыя песні.

вы́гукнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. і аднакр., што.

Гучна прамовіць, сказаць што-н., выкрыкнуць.

|| незак. выгу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

жа́хнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).

Гучна, з сілай упасці, ударыцца.

Ж. лбом аб вушак.

|| незак. жа́хацца, -аюся, -аешся, -аецца.

жа́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. і аднакр. (разм.).

1. Гучна ўдарыць, бахнуць.

2. З сілай кінуць, паваліць.

Ж. аб падлогу.

драч, драча́, мн. драчы́, -о́ў, м.

Невялікая лугавая птушка сямейства пастушковых са скрыпучым, прарэзлівым крыкам, дзяркач².

У траве гучна адазваўся д.

ро́гат, -у, М -гаце, м.

Гучны, нястрымны смех.

Вясёлы р.

Пакаціцца (або паехаць) ад (з) рогату (гучна і нястрымана зарагатаць; разм.).

уго́лас, прысл.

1. Так, што чутно іншым, гучна, голасна.

Чытаць у.

2. перан. Адкрыта, на людзях.

Заявіць пра што-н. у.

вы́клікнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак. і аднакр., што і без дап.

Гучна выкрыкнуць, вымавіць.

В. лозунг.

|| незак. выкліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.