паднату́рыць
‘папсаваць характар каго-небудзь (паднатурыць каго-небудзь); спадабацца каму-небудзь, падладзіцца пад настрой і густ каго-небудзь (паднатурыць каму-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паднату́ру |
паднату́рым |
| 2-я ас. |
паднату́рыш |
паднату́рыце |
| 3-я ас. |
паднату́рыць |
паднату́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паднату́рыў |
паднату́рылі |
| ж. |
паднату́рыла |
| н. |
паднату́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
паднату́р |
паднату́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
паднату́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
літарату́ршчына, ‑ы, ж.
Неадабр. Дрэнны мастацкі густ, што выяўляецца ў вычварнасці стылю, адсутнасці прастаты ў мове, выкладзе думак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́бачны, -ая, -ае.
1. гл. луб, лубок.
2. Надрукаваны з лубкоў (у 4 знач.).
Лубачныя карцінкі.
○
Лубачная літаратура —
1) танныя і прымітыўныя па змесце масавыя выданні, што выходзілі ў дарэвалюцыйнай Расіі (гіст.);
2) прымітыўная літаратура, разлічаная на непатрабавальны густ (неадабр.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
притупля́ть несов., прям., перен. прытупля́ць, прыту́пліваць;
притупля́ть вкус прытупля́ць густ;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
культу́рнасць, ‑і, ж.
Узровень, ступень культуры (у 4 знач.). Аб культурнасці жыхароў інтэрната сведчыць добры густ у аздабленні сцен. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́танчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вытанчыць.
2. у знач. прым. Надзвычай далікатны; рафінаваны; арыстакратычны. Вытанчаная ветлівасць. Вытанчаны густ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тавараве́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Тое, што і таваразнавец. — О, у вас густ! — усміхнуўся Грабар. — Я мог бы ўзяць вас тавараведам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маста́цкі, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да мастацтва, да дзейнасці ў галіне мастацтва.
Мастацкае вучылішча.
М. кіраўнік тэатра.
2. Які перадае рэчаіснасць у вобразах.
Мастацкая літаратура.
3. Які адпавядае патрабаванням мастацтва, эстэтычны, прыгожы.
Мастацкія асаблівасці рамана.
М. густ.
|| наз. маста́цкасць, -і, ж. (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Спадо́ба: да спадо́бы (быць, прыйсціся) ‘спадабацца, быць каму-небудзь па гусце’ (ТСБМ), ‘густ’ (Сцяшк.). Сюды ж спадо́баць ‘упадабаць, пакахаць’ (Ян.). З польск. spodoba ‘тое, што падабаецца, на што ўказвае націск’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
начы́таны, ‑ая, ‑ае.
Які набыў грунтоўныя веды ў выніку чытання. С.К. Мяржынскі быў чалавекам начытаным, меў добры мастацкі густ. Шкраба. Галя вельмі разумная і начытаная дзяўчына. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)