ле́ксіка-граматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ле́ксіка-граматы́чны |
ле́ксіка-граматы́чная |
ле́ксіка-граматы́чнае |
ле́ксіка-граматы́чныя |
| Р. |
ле́ксіка-граматы́чнага |
ле́ксіка-граматы́чнай
ле́ксіка-граматы́чнае |
ле́ксіка-граматы́чнага |
ле́ксіка-граматы́чных |
| Д. |
ле́ксіка-граматы́чнаму |
ле́ксіка-граматы́чнай |
ле́ксіка-граматы́чнаму |
ле́ксіка-граматы́чным |
| В. |
ле́ксіка-граматы́чны (неадуш.)
ле́ксіка-граматы́чнага (адуш.) |
ле́ксіка-граматы́чную |
ле́ксіка-граматы́чнае |
ле́ксіка-граматы́чныя (неадуш.)
ле́ксіка-граматы́чных (адуш.) |
| Т. |
ле́ксіка-граматы́чным |
ле́ксіка-граматы́чнай
ле́ксіка-граматы́чнаю |
ле́ксіка-граматы́чным |
ле́ксіка-граматы́чнымі |
| М. |
ле́ксіка-граматы́чным |
ле́ксіка-граматы́чнай |
ле́ксіка-граматы́чным |
ле́ксіка-граматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
параўна́льна-граматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
параўна́льна-граматы́чны |
параўна́льна-граматы́чная |
параўна́льна-граматы́чнае |
параўна́льна-граматы́чныя |
| Р. |
параўна́льна-граматы́чнага |
параўна́льна-граматы́чнай
параўна́льна-граматы́чнае |
параўна́льна-граматы́чнага |
параўна́льна-граматы́чных |
| Д. |
параўна́льна-граматы́чнаму |
параўна́льна-граматы́чнай |
параўна́льна-граматы́чнаму |
параўна́льна-граматы́чным |
| В. |
параўна́льна-граматы́чны (неадуш.)
параўна́льна-граматы́чнага (адуш.) |
параўна́льна-граматы́чную |
параўна́льна-граматы́чнае |
параўна́льна-граматы́чныя (неадуш.)
параўна́льна-граматы́чных (адуш.) |
| Т. |
параўна́льна-граматы́чным |
параўна́льна-граматы́чнай
параўна́льна-граматы́чнаю |
параўна́льна-граматы́чным |
параўна́льна-граматы́чнымі |
| М. |
параўна́льна-граматы́чным |
параўна́льна-граматы́чнай |
параўна́льна-граматы́чным |
параўна́льна-граматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
правапі́сна-граматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
правапі́сна-граматы́чны |
правапі́сна-граматы́чная |
правапі́сна-граматы́чнае |
правапі́сна-граматы́чныя |
| Р. |
правапі́сна-граматы́чнага |
правапі́сна-граматы́чнай
правапі́сна-граматы́чнае |
правапі́сна-граматы́чнага |
правапі́сна-граматы́чных |
| Д. |
правапі́сна-граматы́чнаму |
правапі́сна-граматы́чнай |
правапі́сна-граматы́чнаму |
правапі́сна-граматы́чным |
| В. |
правапі́сна-граматы́чны (неадуш.)
правапі́сна-граматы́чнага (адуш.) |
правапі́сна-граматы́чную |
правапі́сна-граматы́чнае |
правапі́сна-граматы́чныя (неадуш.)
правапі́сна-граматы́чных (адуш.) |
| Т. |
правапі́сна-граматы́чным |
правапі́сна-граматы́чнай
правапі́сна-граматы́чнаю |
правапі́сна-граматы́чным |
правапі́сна-граматы́чнымі |
| М. |
правапі́сна-граматы́чным |
правапі́сна-граматы́чнай |
правапі́сна-граматы́чным |
правапі́сна-граматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сема́нтыка-граматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сема́нтыка-граматы́чны |
сема́нтыка-граматы́чная |
сема́нтыка-граматы́чнае |
сема́нтыка-граматы́чныя |
| Р. |
сема́нтыка-граматы́чнага |
сема́нтыка-граматы́чнай
сема́нтыка-граматы́чнае |
сема́нтыка-граматы́чнага |
сема́нтыка-граматы́чных |
| Д. |
сема́нтыка-граматы́чнаму |
сема́нтыка-граматы́чнай |
сема́нтыка-граматы́чнаму |
сема́нтыка-граматы́чным |
| В. |
сема́нтыка-граматы́чны (неадуш.)
сема́нтыка-граматы́чнага (адуш.) |
сема́нтыка-граматы́чную |
сема́нтыка-граматы́чнае |
сема́нтыка-граматы́чныя (неадуш.)
сема́нтыка-граматы́чных (адуш.) |
| Т. |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чнай
сема́нтыка-граматы́чнаю |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чнымі |
| М. |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чнай |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
слова́рно-граммати́ческий сло́ўнікава-граматы́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
граммати́ческий граматы́чны;
граммати́ческая оши́бка граматы́чная памы́лка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
род³, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Граматычны клас слоў, які характарызуецца пэўнымі склонавымі канчаткамі і асаблівасцямі дапасавання.
Назоўнікі мужчынскага, жаночага і ніякага роду.
|| прым. ро́давы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мно́жны, -ая, -ае.
Які складаецца з вялікай колькасці чаго-н., праяўляецца ў мностве форм, відаў.
Множная этымалогія.
○
Множны лік — граматычны разрад, які паказвае, што гаворка ідзе пра многія прадметы, асобы.
|| наз. мно́жнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Лінь ’вельмі моцны тонкі канат’ (ТСБМ). Запазычана з рус. линь, якое з гал. lijn ’тонкая вяроўка’ (Слаўскі, 2, 498–499). Пры наяўнасці гэтага слова або рус. слова канат, граматычны род якога — мужчынскі, бел. лі́ня (гл. ліна) змянілася ў лінь ’вяроўка, пры дапамозе якой цягалі вуллі на дрэвы’ (ганц., Сл. паўн.-зах.), ’канат на пароме’ (Яруш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разбо́р, -ру м.
1. в разн. знач. разбо́р;
граматы́чны р. — граммати́ческий разбо́р;
2. юр. разбира́тельство ср.;
◊ прыйсці́ на ша́пачны р. — прийти́ к ша́почному разбо́ру;
без ~ру — без разбо́ра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)