го́лубе звательная форма, см. го́луб 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труба́сты, ‑ая, ‑ае.

У выразе: трубасты голуб — голуб з хвастом, падобным на трубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмбле́ма, -ы, мн. -ы, -ле́м, ж.

Відарыс, умоўнае абазначэнне якога-н. паняцця, ідэі.

Голуб — э. міру.

Нацыянальная э.

|| прым. эмблематы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяхі́р, вехіра, м.

Буйны лясны голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

Голуб буркоча.

2. што і без дап. Бурчаць, мармытаць.

Б. сабе пад нос.

|| наз. бурката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галубо́к, ‑бка, м.

1. Памянш.-ласк. да голуб (у 1 знач.); малады голуб.

2. Разм. Ужываецца як ласкавы зварот да маладзейшага за сябе мужчыны. — Аслаб я вельмі, галубок, Ігнасік, дай напіцца. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лунь зоол. мышало́ў, -ло́ва м.;

седо́й, как лунь сівы́, як го́луб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́рман, ‑а, м.

Голуб асобай пароды, які мае здольнасць куляцца пры палёце. Турманы кружыліся над хатай. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абчэ́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абчапляць. Старац сівы, як голуб, абчэплены торбамі і з кіем у руках, сядзіць на лаве. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)