Verbum

касаго́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Схіл гары, пагорка.

Узбірацца давялося па камяністым касагоры.

падно́жжа, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца ля самага нізу чаго-н., аснова (гары, помніка).

П. манумента.

кулём, прысл. (разм.).

1. Імкліва, перакульваючыся цераз галаву.

Паляцець к. з гары.

2. Стрымгалоў.

Кінуцца к. за кім-н.

адхо́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Пахілая паверхня гары і пад., схіл.

2. Бакавая паверхня дарожнага палатна.

Пусціць цягнік пад а.

далягля́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Прастора, якую можна акінуць вокам; усё бачнае навокал наглядальніка.

З гары адчыняецца шырокі д.

сла́лам, -а, м.

Від спорту — скарасны спуск на лыжах з гары па зададзеным складаным маршруце.

Займацца слаламам.

|| прым. сла́ламны, -ая, -ае.

Слаламная дыстанцыя.

скаці́ць, скачу́, ско́ціш, ско́ціць; ско́чаны; зак.

1. каго-што. Коцячы па нахільнай паверхні, спусціць.

С. камень з гары.

С. бервяно з калёс.

2. Тое, што і скаціцца (разм.).

С. з гары на мапедзе.

3. каго-што. Коцячы, сабраць у адно месца.

С. круглякі ў кучу.

|| незак. ско́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. ско́чванне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

ступе́ньчаты, -ая, -ае.

1. гл. ступень (у 2 і 6 знач.).

2. Размешчаны ступенямі (у 7 знач.).

С. спуск з гары.

|| наз. ступе́ньчатасць, -і, ж.