пераро́слы, -ая, -ае.

1. Які вырас вышэй за іншых, вышэй за якую-н. норму.

2. Старэйшы па гадах, чым устаноўлены для чаго-н. узрост.

П. вучань.

|| наз. пераро́сласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэйхсве́р, ‑у, м.

Гіст. Назва ўзброеных сіл Германіі ў 1919–1935 гадах.

[Ням. Reichswehr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жакт, ‑а, М ‑кце, м.

Жыллёва-арэнднае кааператыўнае таварыства, якое існавала ў 20–30 гадах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

летазлічэ́нне, ‑я, н.

Сістэма вызначэння часу па гадах ад якой‑н. важнай гістарычнай даты. Новае летазлічэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мало́дшы, -ая, -ае.

1. Меншы па гадах у параўнанні з кім-н., самы малодшы па ўзросце.

М. брат.

М. ў сям’і.

2. Ніжэйшы чынам, ніжэйшы па службовым становішчы.

М. навуковы супрацоўнік.

М. лейтэнант.

3. Пачатковы, ніжэйшы (пра клас, курс і пад.).

Настаўнік малодшых класаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даро́слы, -ая, -ае.

1. Які выйшаў з дзіцячага ўзросту, набыў сталасць.

Д. юнак.

2. у знач. наз. даро́слы, -ага, м., даро́слая, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Чалавек, які дасягнуў поўнай сталасці па гадах, паводзінах, дзеяннях.

Дарослыя вялі гутарку на прызбе.

|| наз. даро́сласць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плеш, ‑а, м.

Тое, што і плех. — Да маладых дзяўчат [Павалковіч] так і ліпне, але чамусьці яшчэ не жанаты. А ўжо ў гадах, і ў добрых гадах. Плеш на галаве, як месяц. Машара. А там лугі па Свіслачы ляглі З іх купамі лазы, алешын, І астраўкі, і пустак плешы, Дзе сіняваты шоўк развешан, Што выткалі ім подыхі зямлі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пажылы́ ’немалады, у гадах’. Рус. пожило́й, польск. pożyły ’тс’. Да пажыць, першапачаткова дзеепрыметнік на ‑л‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пагадо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца па гадах, адносіцца да года. Пагадовыя выпускі. Пагадовая плата. □ Беларускі летапісец часамі арганічна не можа прыняць пагадовага спосабу [падачы] падзей. Чамярыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяро́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць засяроджанага (у 2, 3 знач.). // Засяроджаная ўвага, паглыбленасць у што‑н. Абодва хлопцы падцягнутыя, на тварах засяроджанасць, сур’ёзнасць не па гадах. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)