карабі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вінтоўка з пакарочаным ствалом.

|| прым. карабі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напагато́ў,

У выразе: узяць напагатоў (спец.) — аб прыёме, пры якім вінтоўка трымаецца ў стане гатоўнасці да стральбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрэ́з

‘кавалак тканіны; вінтоўка з укарочаным ствалом’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адрэ́з адрэ́зы
Р. адрэ́за адрэ́заў
Д. адрэ́зу адрэ́зам
В. адрэ́з адрэ́зы
Т. адрэ́зам адрэ́замі
М. адрэ́зе адрэ́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самозаря́дный спец. самазара́дны;

самозаря́дная винто́вка самазара́дная вінто́ўка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самазара́дны спец. самозаря́дный;

~ная вінто́ўка — самозаря́дная винто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дробнакалі́берны, ‑ая, ‑ае.

Малога калібру. Дробнакаліберная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазара́дны, ‑ая, ‑ае.

Які зараджаецца аўтаматычна. Самазарадная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малакалі́берны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дробнакаліберны. Малакаліберная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцізара́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ўстройства для пяці зарадаў. Пяцізарадная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзесяцізара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Дзесяцізарадная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)