ашчэ́ліць
‘выскаліць, вышчарыць, ашчэрыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ашчэ́лю |
ашчэ́лім |
| 2-я ас. |
ашчэ́ліш |
ашчэ́ліце |
| 3-я ас. |
ашчэ́ліць |
ашчэ́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ашчэ́ліў |
ашчэ́лілі |
| ж. |
ашчэ́ліла |
| н. |
ашчэ́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ашчэ́ль |
ашчэ́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ашчэ́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́шчараны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышчарыць.
2. у знач. прым. З выскаленымі зубамі, выскалены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́скаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Прыадкрыўшы рот, паказаць, вышчарыць зубы; аскаліць. Князь — злажыўся і — бах-бах! Звер на лапы прысядае, Зубы выскаліў і — шах! Колас. Выскаліўшы пеністыя храпы, уздыбіліся коні. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)