утерпе́ть сов. уце́рпець, уцярпе́ць, вы́церпець; (выдержать) вы́трымаць, вы́трываць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запасці́ся, -су́ся, -се́шся, -се́цца; -сёмся, -сяце́ся, -су́цца; запа́сся, -сла́ся, -ло́ся; -сі́ся; зак.
Назапасіць для сябе чаго-н.
З. харчамі.
З. цярплівасцю (перан.: падрыхтавацца выцерпець што-н.).
|| незак. запаса́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дацярпе́ць, ‑цярплю, ‑церпіш, ‑церпіць; зак.
Разм. Выцерпець да канца ці да якога‑н. часу. Дацярпець да вясны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́быць ’перажыць, выцерпець; адысці з пэўнага месца’ (КЭС, лаг.; Шн., 2). Да быць ’знаходзіцца’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перацярпе́ць, -цярплю́, -це́рпіш, -це́рпіць; -цярпі́; зак.
1. што. Перанесці; выцерпець многае; церпячы, пераадолець што-н.
П. усе нягоды.
П. спакусу.
2. чаго і без дап. Зазнаць шмат пакут, гора і пад.
Колькі ён перацярпеў за свой век!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́дужаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Выстаяць, выцерпець, перанесці якую‑н. нягоду. [Вучоны:] — Наступіла зіма. Стала холадна, голадна... Думаў, што не выдужаю... Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перажы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ы́ты; зак.
1. што. Зазнаць у жыцці.
П. вялікую радасць.
2. каго-што. Пражыць даўжэй за каго-, што-н.
П. сваіх равеснікаў.
3. што. Выцерпець, перанесці што-н.
Ён не мог п. абразы.
|| незак. перажыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
невыце́рпны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які цяжка, немагчыма выцерпець. Невыцерпны голад. □ Глядзіць ён на агонь той несвядома Да болю невыцерпнага ў вачах. Лойка. Мы не спужаліся вайны, Хоць там і кроў, агні пажараў. Хіба ж марнелі мы адны Ад невыцерпнага цяжару. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́піць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; зак., што, чаго і без дап.
1. Праглынуць якую‑н. вадкасць. Выпіць лякарства. Выпіць шклянку малака, чаю.
2. Напіцца спіртнога. Выпіць і закусіць. □ [Баранкевіч] проста любіў выпіць з «добрымі людзьмі», а сам адзін і чаркі не выпіваў. Колас.
3. перан.; што і чаго. Вынесці, выцерпець. Выпіць чашу пакут.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак. (звычайна з адмоўем «не»).
1. Цярпліва перанесці што‑н.; вытрываць. Варухнула [Матруна] прастрэленаю леваю рукою: баліць, не ўтрываць. Марціновіч.
2. Праявіць вытрымку; выцерпець. Праз дзень Клава не ўтрывала і паспрабавала падняцца з ложка. Мележ. — Ты заўсёды плакала, прыбяднялася,.. — не ўтрываў Мікіта, быццам Лёксіны словы зачапілі і яго. Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)