што́льня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Гарызантальная або нахіленая горная выпрацоўка, якая мае непасрэдны выхад на зямную паверхню.

|| прым. што́льневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рынг, -а, мн. -і, -аў, м.

Абгароджаная канатам пляцоўка для спаборніцтваў па боксе.

Выхад на р.

Пакінуць р. (таксама перан.: перастаць займацца боксам).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семязліццё, ‑я, н.

Выхад, зліццё семені, спермы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячо́ра, -ы, мн. -ы, -чо́р, ж.

Пустая прастора пад зямлёй або ў горным масіве, якая мае выхад на паверхню.

Сталактытавыя пячоры.

|| прым. пячо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́хлап, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Выхад адпрацаваных газаў з цыліндра рухавіка ўнутранага згарання праз выхлапную трубу.

|| прым. выхлапны́, -а́я, -о́е.

В. газ.

В. клапан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авуля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выхад паспелага яйца (жаночай палавой клеткі) з яечніка.

[Лац. ovum — яйцо.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплыццё, ‑я, н.

Адыход (судна) ад берага; выхад у плаванне. Адплыццё парахода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубкава́нне, ‑я, н.

Спец. Утварэнне сцябла ў злакавых, выхад у трубку. Фаза трубкавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́крутка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Разм. Выхад з цяжкага становішча. Ніякай выкруткі няма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́йсце (БРС). Запазычанне з польск. wyjście. Параўн. выхад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)