высту́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстуджваць — выстудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павысту́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выстудзіць усё, многае. Павыстуджваць пакоі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́халадзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Тое, што і выстудзіць. Выхаладзіць хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шастаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выпусціць, выдзьмуць; выстудзіць. Вышастаў вецер цяпло з хаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́маразіць, -ражу, -разіш, -разіць; -ражаны; зак.

1. што. Выстудзіць халодным паветрам, марозам.

В. хату.

2. каго-што. Знішчыць марозам.

В. пасевы.

3. што. Вытрымліваючы на марозе, высушыць або выдаліць часцінкі вады.

В. бялізну.

|| незак. вымаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́свістаць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак., што.

1. Выканаць, перадаць якую‑н. мелодыю свістам. Высвістаць песню.

2. Разм. Выстудзіць. Вецер высвістаў хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́маразіць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; зак., што.

1. Знішчыць марозам. Вымаразіць пасевы.

2. Высушыць на марозным паветры. Вымаразіць бялізну.

3. Выстудзіць халодным паветрам, марозам. Вымаразіць хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перестуди́ть сов., прост.

1. (всё, многое) астудзі́ць; вы́студзіць;

2. (остудить больше, чем нужно) перастудзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скры́пацца ‘часта хадзіць у хату і з хаты, часта адчыняць дзверы’ (дзярж., карэліц., Нар. сл.), вы́скрыпаць хату ‘выстудзіць хату, часта ходзячы то на двор, то са двара’ (там жа). Магчыма, да скрыпе́ць (гл.); параўн. пару прасл. *skripěti — *skripati ‘скрыпець, скрыгітаць’ (SEK, 4, 301), але Варбат (Этимология–1981, 19) бачыць магчымасць пры параўнанні з літ. skrýbauti ‘хутка рухацца’, роднаснага з літ. skriebti ‘чыркаць’, узнікнення значэння ‘часта хадзіць’ на базе ‘рэзаць’ у гняздзе і.-е. *(s)krei‑; г. зн. ‘рэзаць хуткімі шматразовымі рухамі’, ‘скрабсці’ — ‘хадзіць туды-сюды’, што пацвярджаецца, на яе думку, балг. скри́пъл ‘жывое рухавае дзіця’. Параўн. наступнае слова (гл.).

Скрыпа́цца ‘блытацца’: ніткі скрыпа́юцца (віц., ЛА, 4). Да крыпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)