выскаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выскаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́скалены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выскаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

още́рить сов. вы́шчарыць, мног. павышчэ́рваць; вы́скаліць, мног. павыска́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Тое, што і выскаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашчэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Пагрозна, злосна выскаліць зубы (пра жывёл).

2. Паказаць, выскаліць зубы (пра чалавека). — Аднак ты дужая, — ашчэрыў.. [гестапавец] жоўтыя зубы. — Мае ўдары вытрымлівае не кожны. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашчэ́ліць

‘выскаліць, вышчарыць, ашчэрыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашчэ́лю ашчэ́лім
2-я ас. ашчэ́ліш ашчэ́ліце
3-я ас. ашчэ́ліць ашчэ́ляць
Прошлы час
м. ашчэ́ліў ашчэ́лілі
ж. ашчэ́ліла
н. ашчэ́ліла
Загадны лад
2-я ас. ашчэ́ль ашчэ́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час ашчэ́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выска́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскальваць — выскаліць, выскальвацца — выскаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выскаля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскаляць — выскаліць, выскаляцца — выскаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыска́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Выскаліць, ашчэрыць зубы — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыска́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выскаліць, ашчэрыць зубы — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)