вы́скаліць гл. скаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́скаліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́скалю вы́скалім
2-я ас. вы́скаліш вы́скаліце
3-я ас. вы́скаліць вы́скаляць
Прошлы час
м. вы́скаліў вы́скалілі
ж. вы́скаліла
н. вы́скаліла
Загадны лад
2-я ас. вы́скалі вы́скаліце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́скаліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́скаліць сов., разг. оска́лить, още́рить; оскла́бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́скаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Прыадкрыўшы рот, паказаць, вышчарыць зубы; аскаліць. Князь — злажыўся і — бах-бах! Звер на лапы прысядае, Зубы выскаліў і — шах! Колас. Выскаліўшы пеністыя храпы, уздыбіліся коні. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́скаліць (БРС, Нас., Бяльк., Касп., Шат.), вы́скаліцца ’ярка засвяціць (пра сонца)’ (Шатал.). Гл. скаліць. Адносна другога значэння параўн. укр. ви́скалитися ’з’явіцца, засвяціць (аб сонцы)’ і рус. смал. вы́скаліло безасаб. ’праглянула сонца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́скаліць, выскаля́ць:

вы́скаліць зу́бы

1. die Zähne flétschen;

2. разм. (усміхнуцца) grínsen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

Раскрываючы губы, агаляць, паказваць зубы.

◊

Скаліць зубы — смяяцца, рагатаць (разм., неадабр.).

|| зак. аска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 знач.) і вы́скаліць, -лю, -ліш, -ліць, -лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аска́ліць сов., разг., см. вы́скаліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оска́лить сов. вы́скаліць, вы́шчарыць, ашчэ́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчарыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Прыадкрыўшы рот, паказаць, выскаліць зубы.

Сабака вышчарыў зубы.

|| незак. вышчара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і вышчэ́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)