дапраўля́ць

‘заканчваць выпраўляць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дапраўля́ю дапраўля́ем
2-я ас. дапраўля́еш дапраўля́еце
3-я ас. дапраўля́е дапраўля́юць
Прошлы час
м. дапраўля́ў дапраўля́лі
ж. дапраўля́ла
н. дапраўля́ла
Загадны лад
2-я ас. дапраўля́й дапраўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дапраўля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пра́віць², пра́ўлю, пра́віш, пра́віць; пра́ўлены; незак., што.

1. Рамантаваць, папраўляць.

П. хамут.

2. Выпраўляць памылкі ў чым-н.

П. карэктуру.

3. Тачыць, вастрыць.

П. брытву.

|| наз. пра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапра́віць

‘скончыць выпраўляць, рамантаваць што-небудзь; скончыць кіраваць чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дапра́ўлю дапра́вім
2-я ас. дапра́віш дапра́віце
3-я ас. дапра́віць дапра́вяць
Прошлы час
м. дапра́віў дапра́вілі
ж. дапра́віла
н. дапра́віла
Загадны лад
2-я ас. дапра́ў дапра́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час дапра́віўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

старні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Выправіць (выпраўляць) памылковы запіс у бухгалтарскіх кнігах; зрабіць (рабіць) сторна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наряжа́ть​II несов. (назначать в наряд) прызнача́ць (у нара́д); (посылать) пасыла́ць, выпраўля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпраўля́цца I несов., возвр., страд. исправля́ться, выправля́ться; см. вы́правіцца I, выпраўля́ць I

выпраўля́цца II несов.

1. (в дорогу) отправля́ться;

2. страд. отправля́ться; провожа́ться; снаряжа́ться, высыла́ться; посыла́ться, наряжа́ться; см. выпраўля́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

провожа́ть несов., в разн. знач. право́дзіць; (отправлять) выпраўля́ць;

провожа́ть до кали́тки право́дзіць да ве́снічак;

провожа́ть сы́на на фронт право́дзіць (выпраўля́ць) сы́на на фронт;

провожа́ть по́езд глаза́ми право́дзіць цягні́к вача́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Напра́ва ’рамонт; выпраўленне’ (Нас., Гарэц.). Да пра́віць ’рабіць, выпраўляць’ (гл.), першапачаткова ’рабіць роўным’, параўн. балг. прав ’прамы’ і пад.; па гэтай прычыне малаверагодна запазычанне направіць ’адрамантаваць’ з польск. naprawić ’тс’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэкці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

1. Уносіць карэктывы, папраўкі ў што‑н. Карэкціраваць план. // У ваеннай справе — рабіць карэкціроўку (у 1 знач.). Карэкціраваць агонь артылерыі.

2. Выпраўляць памылкі ў адбітку друкарскага набору. Карэкціраваць кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што.

1. Правяраць і выпраўляць тэкст пры падрыхтоўцы да друку.

Р. артыкул.

2. Кіраваць выданнем чаго-н.

Р. штогоднік.

|| зак. адрэдагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны (да 1 знач.).

|| наз. рэдагава́нне, -я, н. і рэда́кцыя, -і, ж.

Рэдагаванне тэксту.

Манаграфія пад рэдакцыяй прафесара.

|| прым. рэдакцы́йны, -ая, -ае.

Рэдакцыйная калегія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)