Вы́правіць ’зрабіць правільным, ліквідаваць недахопы; адправіць, накіраваць, падрыхтаваць у дарогу’ (БРС, Яруш., КЭС, лаг.). Рус. вы́править, укр. ви́правити, польск. wyprawić ’адправіць, сабраць (у дарогу)’, славац. vypraviť ’тс’. Ад правіць у яго першапачатковым значэнні ’рабіць прамым’ (параўн. рус. править), якое ў сваю чаргу ад правы ’які мае быць’ (Шанскі, 1, В, 229). Сюды ж, відавочна, вы́правытыся ’здохнуць, выпруціцца’ (З нар. сл.), г. зн. ’зрабіцца прамым’; у семантычных адносінах параўн. выпруціцца, апруцянець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́правленный​I

1. вы́прастаны, мног. павыпро́стваны; вы́раўнаваны, мног. павыраўно́ўваны;

2. напра́ўлены, наво́страны;

3. вы́праўлены, мног. павыпраўля́ны; см. вы́править​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выправля́ть​I несов.

1. (выпрямлять) выпро́стваць, (выравнивать) выраўно́ўваць;

2. (бритву и т. п.) пра́віць, вастры́ць;

3. (исправлять) выпраўля́ць; см. вы́править​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыпраўля́ць I сов. (о многом) испра́вить, вы́править

павыпраўля́ць II сов. (о многих)

1. (в дорогу) отпра́вить; снаряди́ть;

2. (из дому) отпра́вить; вы́слать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)