адка́рхваць
‘харкаючы, выплёўваць што-небудзь; адхарквацца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адка́рхваю |
адка́рхваем |
| 2-я ас. |
адка́рхваеш |
адка́рхваеце |
| 3-я ас. |
адка́рхвае |
адка́рхваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адка́рхваў |
адка́рхвалі |
| ж. |
адка́рхвала |
| н. |
адка́рхвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адка́рхвай |
адка́рхвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
адка́рхваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ахра́к ’сліна, макрота (пры кашлі)’ (КЭС, лаг., Шат.), рус. охрак, ст.-слав. охракъ. Ад хракаць ’харкаць, выплёўваць’, параўн. хракі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рассмакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Пакаштаваўшы, зразумець, адчуць смак чаго‑н. — Я нешта хуценька вярнулася, дык.. [дзед] іх [драбпі фарбы] у рот. Рассмакаваў і пачаў выплёўваць. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Кашляючы, выплёўваць макроту. [Тубі] добра памятаў свайго бацьку. Чорны, худы, як шкілет, і ўсё харкае крывёю. Маўр. Хлапчук скурчыўся, бы з жывата вырывала апошнія шлункі, пачаў адплёўвацца, харкаць. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)