паабганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго-што. Абганяючы, выперадзіць усіх, многіх.

П. машыны.

2. што. Абараць акучнікам усё, многае.

П. бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпераджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпераджаць — выперадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпярэ́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпярэджваць — выперадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опереди́ть сов., в разн. знач. апярэ́дзіць, вы́перадзіць;

опереди́ть в бе́ге апярэ́дзіць (вы́перадзіць) у бе́гу;

опереди́ть в разви́тии апярэ́дзіць у развіцці́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пераджаны

1. опережённый, обо́гнанный, пере́гнанный;

2. предупреждённый;

1, 2 см. вы́перадзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Абганяючы, выперадзіць усіх, многіх. Паабганяць машыны.

2. Абараць акучнікам усё, многае. Паабганяць усе буракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́перадкі (БРС, Нас., Касп., Гарэц., Яруш., Шпіл., КЭС, лаг.). Рус. вы́передки, польск. wyprzodki, wyprzódki. Ад вы́перадзіць з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выпярэ́джваць несов.

1. опережа́ть, обгоня́ть, перегоня́ть;

2. предупрежда́ть;

1, 2 см. вы́перадзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навы́перадкі, прысл.

Стараючыся перагнаць, выперадзіць іншага, адзін аднаго. Бегчы навыперадкі. □ Навыперадкі з кожнай хаты на выган хлапчукі ляцелі. Вялюгін. Птушынае царства навыперадкі выхвалялася сваімі галасамі. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перешиби́ть сов.

1. перабі́ць, мног. паперабіва́ць;

2. перен. (превзойти) прост. перагна́ць, вы́перадзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)