градзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Выпарыць (выпараць) ваду з салянага раствору ў градзірнях.

[Ням. gradieren.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выпарыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыпарваць бялізну. Павыпарваць вадкасць. Павыпарваць прусакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́параны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпараць.

вы́параны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Выпарыць (у 1 знач.) як належыць, апрацаваць парай.

П. драўніну.

|| незак. прапа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прапа́рванне, -я, н. і прапа́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

|| прым. прапа́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́параны I см. вы́параты

вы́параны II

1. вы́паренный;

2. испарённый; вы́паренный;

3. разг. вы́шпаренный;

1-3 см. вы́парыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпа́рваць несов.

1. (очищать паром) выпа́ривать;

2. испаря́ть; выпа́ривать;

3. разг. (уничтожать, обдавая кипятком, паром) вышпа́ривать;

1-3 см. вы́парыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́параць, ‑ру, ‑раш, ‑ра; зак., што.

1. Адрэзаць, выразаць па шве што‑н. прышытае. Выпараць рукаў.

2. Выкалаць чым‑н. вострым. Выпараць вочы.

3. каго. Поручы, прымусіць вылезці адкуль‑н. Выпараць мядзведзя з берлагу.

4. Разм. Знайсці, адшукаць. Адзін ашчадлівы хлопец нават выпараў у сваім скарбіку паўкаробкі зубнога парашку і шчотку. Кулакоўскі.

выпара́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да выпарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)