радыя́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыяна. Радыяннае вымярэнне вуглоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел фізічнай оптыкі, які вывучае вымярэнне светлавых велічынь.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́дусны гра́дусный;

~нае вымярэ́нне — гра́дусное измере́ние;

~ная се́тка — гра́дусная се́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хронаметра́ж, ‑у, м.

Вымярэнне затрат часу на што‑н. Хронаметраж працоўнага працэсу.

[Ад грэч. chrónos — час і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штосу́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, адбываецца кожныя суткі. Штосутачнае вымярэнне ўзроўню вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Вымераць, зрабіць вымярэнне чаго-н.

П. глыбіню возера.

|| незак. прамяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і праме́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. праме́рванне, -я, н. і праме́р, -у, м.

|| прым. праме́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыёрэ́ха, ‑а, н.

Радыёсігнал, які з’яўляецца адбіткам пасланага радыёсігнала. Вымярэнне адлегласцей метадам радыёрэха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паме́р ’велічыня чаго-н. у адным або некалькіх вымярэннях; ступень, развіцця, велічыня, маштаб якой-н. з’явы, здарэння і г. д.’ (ТСБМ), ’плата натурай за памол’ (ТС, Мат. Гом.), паме́ра ’вымярэнне зямлі’ (Нас., Гарэц.). Укр. помі́р ’вымярэнне зямлі’, польск. pomiar ’вымярэнне, абмер, прамер’, чэш. poměr ’адносіны’, славац. pomer ’адносіны; сувязь’, серб.-харв. pómer ’зрушэнне, ссоўванне’. Аддзеяслоўны дэрыват ад памерыць < мерыць (гл.). З прычыны розніцы ў семантыцы, відаць, самастойныя ўтварэнні ў розных славянскіх мовах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Спец. Зрабіць вымярэнне чаго‑н. Замераць участак. Замераць выпрацоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дынамаме́трыя, ‑і, ж.

У антрапалогіі і медыцыне — вымярэнне сілы мускулаў чалавека пры дапамозе спецыяльных прыбораў.

[Ад грэч. dýnamis — сіла і metreo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)