павымо́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Вымасціць, замасціць усё, многае. Павымошчваць вуліцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́брукаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Вымасціць каменнем, клінкерам, брусчаткай. Выбрукаваць вуліцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перамасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што.
Вымасціць нанава, яшчэ раз, іначай. Перамасціць вуліцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́мостить сов. вы́масціць, мног. павымо́шчваць; (камнем) вы́брукаваць, мног. павыбруко́ўваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што.
1. Вымасціць усё, многае.
2. і без дап. Масціць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вымо́шчваць несов. (устилать деревом, камнем, сеном и т.п.) выма́щивать; выстила́ть; см. вы́масціць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́машчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымасціць.
2. у знач. прым. Які мае каменнае, цаглянае ці іншае пакрыццё; высланы чым‑н. Мінулася кароткая вуліца з вымашчанымі ходнікамі, драўляны ў дошках з дзіркамі мосцік праз вузка-імклівую рэчку, і .. [дзяўчаты] пайшлі алешнікам. Адамчык. А міма праязджаюць у вымашчаных палукашках, у санях-развалках, на якіх сядзяць, як хто хоча. Каліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́класці, -кладу, -кладзеш, -кладзе; -кладзі; -кладзены; зак.
1. каго-што. Выняўшы адкуль-н., пакласці.
В. пакупкі з сумкі.
2. што чым. Пакрыць, аздобіць, вымасціць (паверхню чаго-н.).
В. сцены кафляй.
3. што. Збудаваць, вывесці.
В. фундамент.
4. перан., што. Адкрыта выказаць, паведаміць.
В. прэтэнзіі, меркаванні.
В. просьбу.
|| незак. выкла́дваць, -аю, -аеш, -ае і выклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 4 знач.).
|| наз. выкла́дванне, -я, н., выклада́нне, -я, н. (да 4 знач.), вы́клад, -у, М -дзе, м. (да 4 знач.) і вы́кладка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 2 знач.; спец.).
|| прым. выкладны́, -а́я, -о́е (да 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
умасці́ць, умашчу, умосціш, умосціць; зак.
1. што. Разм. Вымасціць паверхню чаго‑н. (каменем, дрэвам і пад.). У парыжскі брук умошчаны акрываўленыя камяні Бастыліі. Рамановіч.
2. што. Разм. Змясціць што‑н. на невялікім месцы. Умасціць усе рэчы на воз. □ [Блішчыха:] — Можа павячэраеце з дарогі... — І ля місы з агуркамі ўмасціла цёмную пляшку. Кухараў. Падушкі, хоць і непатрэбна было іх столькі, умасціў [Аўсянік] усе чатыры. Васілевіч.
3. перан.; каго. Абл. Уладкаваць каго‑н. куды‑н. [Скуратовіч] узяў сабе замуж панскую ахмістрыню, а сваю сястру ўмасціў к пані пакаёўкай. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́слаць 1, ‑шлю, ‑шлеш, ‑шле; зак.
1. каго-што. Паслаць, адправіць. Выслаць сыну пасылку. Грошы выслалі паштовым пераводам. // Накіраваць, паслаць адкуль‑н. або куды‑н. з пэўнай мэтай. Малады фарсісты афіцэрык строга, коратка .. загадаў наладзіць сувязь, выслаць дазоры і наогул трымаць вуха востра. Колас.
2. каго. Выселіць з якога‑н. месца ў адміністрацыйным парадку; саслаць. Каваля закавалі ў кайданы і, па загаду ваяводы, выслалі на вечную катаргу. Якімовіч.
вы́слаць 2, ‑сцелю, ‑сцелеш, ‑сцеле; заг. высцелі; зак., што.
Услаць паверхню чаго‑н. якім‑н. матэрыялам; вымасціць. Выслаць скрынку паперай. Выслаць вазок сенам. Выслаць грэблю бярвеннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)