выкрада́нне ср. выкра́дывание, похище́ние; уво́д м.; уго́н м.; см. выкрада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкрада́цца несов., страд. выкра́дываться, похища́ться; уноси́ться; уводи́ться; угоня́ться; см. выкрада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выкрада́льнік (БРС). Да выкрадаць (гл. красці); структурная калька рус. похити́тель або самастойнае ўтварэнне па тыпу выкрывальнік, злучальнік і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)