фізру́к, ‑а, м.

Той, хто праводзіць заняткі па фізкультуры; выкладчык фізкультуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балетма́йстар, ‑тра, м.

Пастаноўшчык танцаў у балеце. // Выкладчык балетных танцаў у харэаграфічных навучальных установах.

[Ням. Balletmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шта́тны шта́тный;

ш. выкла́дчык — шта́тный преподава́тель;

~ная паса́да — шта́тная до́лжность;

ш. раскла́д — шта́тное расписа́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

універсітэ́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да універсітэта. Універсітэцкі статут. Універсітэцкая бібліятэка. // Звязаны са знаходжаннем, навучаннем або выкладаннем ва універсітэце. Універсітэцкі выкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́зік, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне фізікі. // Разм. Выкладчык фізікі. Настаўніцу па матэматыцы замяніў фізік. // Разм. Студэнт, які вучыцца на факультэце фізікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шта́тный шта́тны;

шта́тная до́лжность шта́тная паса́да;

шта́тный преподава́тель шта́тны выкла́дчык;

шта́тное расписа́ние шта́тны раскла́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фізкульту́рнік, ‑а, м.

1. Той, хто сістэматычна або прафесіянальна займаецца фізкультурай; спартсмен. Тады гэта быў нікому яшчэ невядомы фізкультурнік, які рабіў першыя крокі ў спорце. Васілёнак.

2. Разм. Выкладчык фізкультуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славе́снік, ‑а, м.

Уст. Асоба, якая атрымала філалагічную адукацыю; філолаг. // Студэнт філалагічнага факультэта ў дарэвацюцыйнай Расіі. // Выкладчык славеснасці ў дарэвалюцыйнай сярэдняй школе. / Разм. Пра выкладчыка мовы і літаратуры ў сучаснай школе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыну́ша, ‑ы, м.

Разм. пагард. Чыноўнік, бюракрат. Асабліва радавала.. [Лабановіча] тая акалічнасць, што зкзаменатарам назначаўся не інспектар народных вучылішч, сухі і бяздушны чынуша, а выкладчык, які ў свой час быў таксама настаўнікам пачатковай школы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зады́шка, ‑і, ДМ ‑шцы, ж.

Цяжкае частае дыханне (пры вялікай фізічнай нагрузцы або хваробе); дыхавіца. — Скажыце, дзе тут трактарны завод? — ледзь вымаўляючы ад задышкі словы, звярнуўся Васіль да [шафёра]. Кулакоўскі. Увайшоў дацэнт Садовіч — грузны, з задышкай, выкладчык супрамату. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)