вы́кіпяціць, ‑кіпячу, ‑кіпяціш, ‑кіпяціць; зак., што.

Кіпячэннем ачысціць; выварыць. Выкіпяціць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шпарить сов., разг. вы́варыць, вы́парыць, аблі́ць кі́пнем (ва́рам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выварыць усё, многае. Павыварваць соль. Павыварваць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выва́рваць несов., в разн. знач. выва́ривать; см. вы́варыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́жлукціць

‘выварыць у жлукце’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́жлукчу вы́жлукцім
2-я ас. вы́жлукціш вы́жлукціце
3-я ас. вы́жлукціць вы́жлукцяць
Прошлы час
м. вы́жлукціў вы́жлукцілі
ж. вы́жлукціла
н. вы́жлукціла
Загадны лад
2-я ас. вы́жлукці вы́жлукціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́жлукціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́варка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выварыць (у 1 знач.).

2. Разм. Пасудзіна, у якой выварваецца бялізна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жлукціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.

1. Выварыць у жлукце. Выжлукціць бялізну.

2. перан. Разм. Выпіць вялікую колькасць чаго‑н. Выжлукціць збан малака. □ — Калі мы .. вынеслі ёй [карове] цабэрак і яна выжлукціла яго да дна, нашай радасці не было канца. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)