заматля́цца сов. заболта́ться; (на ветру — ещё) затрепыха́ться;

вяро́ўка ~ля́лася ад ве́тру — верёвка заболта́лась от ве́тра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераце́рціся сов.

1. перетере́ться;

вяро́ўка ~рлася — верёвка перетёрлась;

2. истере́ться; измельчи́ться;

п. на парашо́к — истере́ться в порошо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намата́цца I сов. намота́ться;

вяро́ўка ~та́лася на бараба́н — верёвка намота́лась на бараба́н

намата́цца II сов., разг. (устать) намота́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задо́ўгі разг.

1. длиннова́тый; сли́шком дли́нный;

~гая вяро́ўка — длиннова́тая (сли́шком дли́нная) верёвка;

2. сли́шком до́лгий;

з. тэ́рмін — сли́шком до́лгий срок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́ўка ж., уменьш.-ласк. коро́вка;

○ бо́жая к. — зоол. бо́жья коро́вка;

◊ абы́ к., бу́дзе і вяро́ўка — посл. была́ бы коро́вка, бу́дет и верёвка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́т м. кана́т, -та м.; лі́на, -ны ж.; (верёвка) вяро́ўка, -кі ж.;

стально́й кана́т сталёвы кана́т;

цепно́й кана́т ланцуго́вы кана́т;

ходи́ть по кана́ту хадзі́ць па кана́це.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парва́цца сов., в разн. знач. порва́ться, разорва́ться;

вяро́ўка ~ва́лася — верёвка порвала́сь (разорвала́сь);

адно́сіны ~ва́ліся — отноше́ния порвали́сь (разорвали́сь);

◊ п. ад зло́сці — ло́пнуть от зло́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кре́пче сравнит. ст.

1. нареч. мацне́й;

бери́тесь кре́пче за́ руки бяры́цеся мацне́й за ру́кі;

2. прил. мацне́йшы; дужэ́йшы;

э́та верёвка кре́пче гэ́тая вяро́ўка мацне́йшая;

он кре́пче его́ ён дужэ́йшы за яго́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вяро́ўка (Сцяшк. МГ, Касп., БРС, КТС, Шат.), вярёўка, вяроўка (Бяльк.) ’вяроўка, якой звязваюць снапы, сена, салому на возе’ (Янк. I), палес. вэроўка, во̂роўка, вароўка ’вяроўка, якой паднімаюць вулей на дрэва’; ’прыстасаванне для пад’ёму бортніка на дрэва’ (Анох.). Укр. вірьовка, рус. верёвка, вярёвка, ст.-рус. веревка ’вяроўка, матуз’ (з XVI ст.). Усходнеславянскае ўтварэнне (суф. ‑ъка). Узыходзіць да ст.-рус. вьрвь; параўн. ст.-слав. врьвь < прасл. vьrvь, якое з’яўляецца роднасным да літ. virvė̃, лат. vìrve ’вяроўка’, ст.-прус. wirbe ’канат’, літ. vérti ’прасоўваць нітку’, лат. vẽrt ’нанізваць’, грэч. Ϝερύω ’цягну, валаку’, Ϝρυτήρ ’вяроўка, цеціва’, ст.-інд. varatrā́ ’дзяга, вяроўка’. Прасл. vьrvь ўтворана ад verti ’звязваць, зачыняць’ < і.-е. *u̯er‑ (Міклашыч, 382; Гараеў, 1896, 43; Майргофер, 19, 154; Мюленбах-Эндзелін, 4, 619; Праабражэнскі, 1, 73; Траўтман, 362; Фасмер, 1, 294–285; КЭСРЯ, 75; Брукнер, 623–624; БЕР, 1, 187; Скок, 3, 633; Младэнаў, 79).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

надарва́цца сов., в разн. знач. надорва́ться; (повредить себе что-л. — ещё) надсади́ться;

вяро́ўка ~рва́лася — верёвка надорва́лась;

падыма́ючы ка́мень, ~ва́ўся — поднима́я ка́мень, надорва́лся (надсади́лся);

н. на рабо́це — надорва́ться на рабо́те

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)