поко́рнейший / ваш поко́рнейший слуга́ уст. ваш пако́рны слуга́;

поко́рнейшая про́сьба уст. пако́рная про́сьба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўло́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе-н.

Ваш намеснік н.

2. Ледзь прыкметны.

Н. рух.

Н. пах сена.

|| наз. няўло́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэкамендава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак. і незак. (кніжн.).

Назваць (называць) сябе пры знаёмстве.

Рэкамендуюся: ваш сусед па купэ.

|| зак. таксама адрэкамендава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слуга́ м., прям., перен. слуга́;

па́нскі с. — госпо́дский слуга́;

◊ ваш пако́рны с. — уст. ваш поко́рный слуга́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́рны поко́рный, смире́нный, безро́потный, кро́ткий;

○ ваш п. слуга́ — уст. ваш поко́рный слуга́;

~ная про́сьба — уст. поко́рнейшая про́сьба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

и́скренне нареч. шчы́ра; чыстасардэ́чна; см. и́скренний;

◊

и́скренне благода́рен шчы́ра дзя́кую (удзя́чны);

и́скренне Ваш (в подписи) шчы́ра Ваш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поко́рный пако́рны, пако́рлівы; (послушный) паслухмя́ны;

◊

ваш поко́рный слуга́ уст. ваш пако́рны слуга́;

поко́рная про́сьба уст. пако́рная про́сьба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слуга́ м., прям., перен. слуга́, -гі́ ж.;

слуга́ наро́да слуга́ наро́да;

ваш поко́рный слуга́ уст. ваш пако́рны слуга́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мярзо́тнік, ‑а, м.

Разм. Мярзотны, подлы чалавек; нягоднік. [Лясніцкі:] — Ваш стараста — здраднік. Суровая рука народа павінна знішчаць такіх мярзотнікаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

любі́мчык, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да любімец. Віктар стаў любімчыкам партызан. У яго былі закаханыя ўсе нашы дзяўчаты. Карпюк.

2. Разм. Той, хто карыстаецца чыёй‑н. любоўю, апякунствам. каму аддаюць перавагу на шкоду іншым. [Іра:] — Вось ён ваш сынок, ваш любімчык! Я даўно казала, што ён зганьбіць усіх нас. Божа мой! Які сорам!.. А ўсё вінаваты вы. Абое вы! Бацькі! Патуралі, няньчыліся... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)