пара́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Урачысты агляд (войск, спартсменаў).

Вайсковы п.

Фізкультурны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засло́н

‘вайсковы атрад’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. засло́н засло́ны
Р. засло́ну засло́наў
Д. засло́ну засло́нам
В. засло́н засло́ны
Т. засло́нам засло́намі
М. засло́не засло́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фала́нга

‘вайсковы строй; абшчына’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фала́нга фала́нгі
Р. фала́нгі фала́нг
фала́нгаў
Д. фала́нзе фала́нгам
В. фала́нгу фала́нгі
Т. фала́нгай
фала́нгаю		 фала́нгамі
М. фала́нзе фала́нгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засло́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вайсковы атрад для аховы і прыкрыцця галоўнай часткі войска.

Выставіць з.

|| прым. засло́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне; малодшы дыпламатычны ранг у ведамствах замежных спраў.

Гандлёвы а.

Вайсковы а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хару́гва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. У старажытнасці: баявы вайсковы сцяг.

2. Замацаванае на доўгім дрэўку палотнішча з вобразамі святых, якое носяць у час рэлігійных шэсцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыне́ль, -няля́, мн. -нялі́, -нялёў, м.

Форменнае паліто са складкай на спіне і хлясцікам.

Вайсковы ш.

|| памянш. шынялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

|| прым. шыне́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вайско́вец (БРС). Да вайсковы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вое́нный​II сущ. вайско́вы, -вага м., вае́нны, -ннага м., вайско́вец, -ко́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арме́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арміі (у 1–4 знач.), армейца; вайсковы. Армейская служба. Армейскі корпус. Армейская форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)