вайско́вы, -ая, -ае.

1. гл. войска.

2. Ваенны (у 2 знач.).

Вайсковая служба.

Вайсковая выпраўка.

В. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вайско́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вайско́вы вайско́вая вайско́вае вайско́выя
Р. вайско́вага вайско́вай
вайско́вае		 вайско́вага вайско́вых
Д. вайско́ваму вайско́вай вайско́ваму вайско́вым
В. вайско́вы (неадуш.)
вайско́вага (адуш.)		 вайско́вую вайско́вае вайско́выя (неадуш.)
вайско́вых (адуш.)
Т. вайско́вым вайско́вай
вайско́ваю		 вайско́вым вайско́вымі
М. вайско́вым вайско́вай вайско́вым вайско́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вайско́вы

1. прил. (относящийся к организации армии) войсково́й;

~вае злучэ́нне — войсково́е соедине́ние;

2. прил. вое́нный;

~вая фо́рма — вое́нная фо́рма;

~вая спра́ва — вое́нное де́ло;

3. в знач. сущ. вое́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вайско́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да арганізацыі войска, складаецца з войска. Вайсковыя злучэнні. Вайсковая разведка.

2. Разм. Тое, што і ваенны (у 2 знач.). Вайсковая служба. Вайсковы абоз. Вайсковая выпраўка. □ Вайсковы аэрадром мясціўся на шырокім прасторным полі. Лынькоў. З машыны выйшаў узброены чалавек у вайсковай форме. Чарнышэвіч. — Я! — азваўся Максім і вокам вайсковага чалавека зірнуў на Пракопа. Колас.

3. у знач. наз. вайско́вы, ‑ага, м. Разм. Ваеннаслужачы, вайсковец. Побач з вайсковымі ехалі і цывільныя. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вайско́вы

1. (які мае дачыненне да войска) Trúppen-;

вайско́вая часць Trúppenteil m -(e)s, -e;

2. (ваенны) Militär-, militärisch;

вайско́вая слу́жба Wéhrdienst m -es, Militärdienst m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́йска, -а, мн. -і, войск і -аў, н.

Узброеныя сілы дзяржавы або частка іх.

Сухапутныя войскі.

|| прым. вайско́вы, -ая, -ае.

Вайсковыя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вайско́вы (БРС). Да войска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вайсковы, ваенны, воінскі, армейскі, франтавы, абаронны; ратны (паэт.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

цыві́льна-вайско́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цыві́льна-вайско́вы цыві́льна-вайско́вая цыві́льна-вайско́вае цыві́льна-вайско́выя
Р. цыві́льна-вайско́вага цыві́льна-вайско́вай
цыві́льна-вайско́вае		 цыві́льна-вайско́вага цыві́льна-вайско́вых
Д. цыві́льна-вайско́ваму цыві́льна-вайско́вай цыві́льна-вайско́ваму цыві́льна-вайско́вым
В. цыві́льна-вайско́вы (неадуш.)
цыві́льна-вайско́вага (адуш.)		 цыві́льна-вайско́вую цыві́льна-вайско́вае цыві́льна-вайско́выя (неадуш.)
цыві́льна-вайско́вых (адуш.)
Т. цыві́льна-вайско́вым цыві́льна-вайско́вай
цыві́льна-вайско́ваю		 цыві́льна-вайско́вым цыві́льна-вайско́вымі
М. цыві́льна-вайско́вым цыві́льна-вайско́вай цыві́льна-вайско́вым цыві́льна-вайско́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цыві́льны, -ая, -ае.

Не ваенны, не вайсковы; грамадзянскі.

Ц. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)