Verbum

лю́цік, ‑у, м.

Тое, што і казялец. Невысокая трава паабапал стракацела жоўтымі люцікамі, ружовымі смолкамі, сінімі званочкамі. Ваданосаў.

цурбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.

Разм. Ліць, ісці (пра спорны дождж). А на дварэ ўсё цурболіў дождж. Ваданосаў.

міліцыяне́р, ‑а, м.

Радавы або сержант міліцыі (у 1 знач.). Насустрач, спакойна зірнуўшы на хлопцаў, прайшоў дзяжурны міліцыянер. Ваданосаў.

недвухсэнсо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і недвухсэнсавы. Алесь крыху пачырванеў і не адказаў. Ён разумеў гэты недвухсэнсоўны намёк. Ваданосаў.

маро́зік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да мароз; невялікі, слабы мароз. Пасля невялікіх марозікаў зноў усталяваліся цёплыя, сонечныя дні. Ваданосаў.

сандале́ты, ‑лет; адз. сандалета, ‑ы, ДМ ‑леце, ж.

Лёгкія летнія туфлі. На нагах [хлопца] гарэлі яркай чырванню сандалеты. Ваданосаў.

фотазды́мак, ‑мка, м.

Фатаграфічны здымак; фатаграфія (у 2 знач.). Злева, на стэндзе, была вітрына з фотаздымкамі перадавікоў-калгаснікаў... Ваданосаў.

лясу́н, лесуна, м.

У славянскай міфалогіі — жыхар лесу, лясны дух. Міжвольна прыгадаліся страшныя казкі пра чарцей, лесуноў і ведзьмаў... Ваданосаў.

маладажо́ны, ‑аў.

Муж і жонка, якія нядаўна пажаніліся. Зося наліла чаркі і сказала: — Вып’ем, шаноўныя, за шчасце нашых маладажонаў! Ваданосаў.

гара́члівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гарачлівага; нястрыманасць. Змітрок памкнуўся ўслед, але, ведаючы гарачлівасць таварыша, спыніўся і паволі пайшоў у пад’езд. Ваданосаў.