Verbum

бязба́цькавіч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто жыве, выхоўваецца без бацькі, сірата.

нахвалява́цца, -лю́юся, -лю́ешся, -лю́ецца; -лю́йся; зак.

Моцна або доўга пахвалявацца.

Нахвалявалася за здароўе бацькі.

запаве́т, -у, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м. (высок.).

Наказ, парады паслядоўнікам, нашчадкам.

З. бацькі сыну.

паўміра́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Памерці — пра ўсіх, многіх.

Бацькі даўно паўміралі.

паасо́бку, прысл.

1. Па адным, не разам.

Гаварыць з кожным п.

2. Асобна, разлучыўшыся.

Сем’і бацькі і сына жывуць п.

падла́шчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак., да каго.

Ліслівасцю дабіцца прыхільнасці, ласкі, падлабуніцца.

П. да бацькі.

|| незак. падла́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

айчы́м, -а, м.

Няродны бацька, муж маці ў адносінах да яе дзяцей ад папярэдняга шлюбу.

Рос хлопчык без бацькі, з айчымам.

паса́г, -у, м.

Маёмасць, якую даюць бацькі ці родзічы маладой, калі яна выходзіць замуж.

Нявеста з пасагам.

|| прым. паса́жны, -ая, -ае.

П. скарб.

ба́цька, -і, мн. ба́цькі, -аў, м.

1. Мужчына ў адносінах да сваіх дзяцей; тата.

Родны б.

2. Ветлівы зварот да старога чалавека.

3. Самец у адносінах да свайго патомства.

4. чаго. Заснавальнік, родапачынальнік чаго-н. (кніжн.).

Б. авіяцыі.

◊

Выліты бацька, копія бацька (разм.) — пра дзіця, з твару вельмі падобнае да бацькі.

Прыёмны бацька — чалавек, які прыняў дзіця ў сваю сям’ю на правах сына (дачкі).

Увесь у бацьку (разм.) — пра дзіця, якое з твару і характарам падобнае да бацькі.

|| прым. ба́цькаў, -кава (да 1 знач.) і ба́цькаўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).