Verbum

хро́сны, -ая, -ае.

Які ўдзельнічае ў абрадзе хрышчэння.

Х. бацька.

Хросная маці.

Х. сын.

Хросная дачка.

цесць, -я, мн. цясці́ і (з ліч. 2, 3, 4) це́сці, цясцёў, м.

Жончын бацька.

|| прым. це́сцеў, -цева.

пасаджо́ны, -ая, -ае.

Які выконвае ролю бацькоў жаніха або нявесты ў народным вясельным абрадзе.

П. бацька.

Пасаджоная маці.

сват, -а, М сва́це, мн. сваты́, -о́ў, м.

1. Той, хто сватае каго-н. каму-н.

Сустракаць сватоў.

2. Бацька мужа ў адносінах да жончыных ці бацька жонкі ў адносінах да мужавых бацькоў.

◊

Ні сват ні брат — ніякая не радня.

|| ж. сва́цця, -і, мн. -і, -яў.

та́та, -ы, ДМ -у, Т -ам, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Тое, што і бацька (у 1 знач.).

айчы́м, -а, м.

Няродны бацька, муж маці ў адносінах да яе дзяцей ад папярэдняга шлюбу.

Рос хлопчык без бацькі, з айчымам.

хры́шчаны і хрышчо́ны, -ая, -ае.

1. Які прыняў хрысціянства.

2. Тое, што і хросны.

Х. бацька.

Хрышчоная маці.

Гэта яго х. сын.

ры́хтык, прысл. (разм.).

Правільна, якраз, дакладна (таксама, такі самы).

Зраблю р. так, як ты сказаў.

Сын — р. бацька (у знач. прым., нязм.).