банке́тны I (к банке́т I) банке́тный; см. банке́т I

банке́тны II тех. банке́тный; см. банке́т II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банке́тныйI банке́тны; см. банке́тI;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банке́тныйII банке́тны; см. банке́тII.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банке́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да банкету ​1; у якім праводзіцца банкет. Банкетны стол. Банкетная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясе́да ж. пир м.; пи́ршество ср.; банке́т м.; засто́лье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Піроўнік ’сабутэльнік’ (Нас. Доп.). Ад рус. пировать ’гуляць, уладкоўваць банкет’ < рус. пар > пір (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. што. Зрабіць, пабудаваць.

З. калёсы.

З. банкет (перан.).

2. з кім-чым. Прыйсці да згоды; справіцца з кім-, чым-н.

Мы з ім зладзім.

З. з дзецьмі.

3. што. Зрабіць узгодненым, стройным.

З. галасы.

|| незак. зла́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тамада́ ’асоба, якая вядзе банкет’ (ТСБМ). Укр., рус. тамада́ ’тс’. Праз рускую з груз. თამადა ’тс’ (ЕСУМ, 5, 511).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баль, банкет, бяседа

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Сабанту́й ’у татараў і башкіраў народнае свята, звязанае з заканчэннем веснавых палявых работ’, ’шумлівая пагулянка; калатня, бітва’ (ТСБМ). Праз рус. сабанту́й ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 74) з тат. сабанту́йбанкет у канцы свята веснавога ворыва’, ад сабан ’двухколавы плуг’ і туй, тойбанкет, баль’; гл. Трубачоў, Дополн., 3, 541. Аб магчымым існаванні слова сабан і ў бел. гаворках сведчыць наяўнасць яго ў гаворках беларускіх перасяленцаў у Сібіры: “пахалі бабы, плугоў не была, сабані толькі” (Бел.-рус. ізал., 120).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)