антыце́лы, -це́л, адз. антыце́ла, -а, н. (спец.).

Складаныя бялкі — рэчывы, якія ўтвараюцца ў арганізме пры ўвядзенні ў яго чужародных бялкоў, бактэрый і нейтралізуюць іх шкоднае дзеянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бактэрыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да бактэрый, выклікаецца бактэрыямі. Бактэрыяльная клетка. Бактэрыяльная інфекцыя.

2. Які вырабляецца з дапамогай бактэрый. Бактэрыяльныя ўгнаенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыяфа́гія, ‑і, ж.

Працэс растварэння бактэрый бактэрыяфагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацыдафілі́н, ‑у, м.

Малако, сквашанае з дапамогай асобых бактэрый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыяскапі́я, ‑і, ж.

Метад даследавання бактэрый пры дапамозе мікраскопа.

[Ад слова бактэрыя і грэч. skopéō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэры́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бактэрый. Бактэрыйныя прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гніе́нне, ‑я, н.

Працэс распаду арганічных рэчываў пад уплывам гніласных бактэрый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэптако́к, ‑а, м.

Род бактэрый шарападобнай формы, якія ўтвараюць характэрныя ланцужкі.

[Ад грэч. streptos — ланцужок і kokkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыёліз, ‑у, м.

Разбурэнне бактэрый у арганізме, які праяўляе ўстойлівасць і не ўспрымае іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыплако́к, ‑а, м.

Род шарападобных бактэрый (узбуджальнікаў хвароб, сапрафітаў і пад.), якія размяшчаюцца парамі.

[Ад грэч. doplóos — двайны і kókkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)