душагу́бка
‘човен; аўтамашына для масавага знішчэння людзей атрутным газам’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
душагу́бка |
душагу́бкі |
| Р. |
душагу́бкі |
душагу́бак |
| Д. |
душагу́бцы |
душагу́бкам |
| В. |
душагу́бку |
душагу́бкі |
| Т. |
душагу́бкай душагу́бкаю |
душагу́бкамі |
| М. |
душагу́бцы |
душагу́бках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ві́ліс, ‑а, м.
Разм. Легкавая аўтамашына маркі Віліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малакаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Аўтамашына з цыстэрнай для перавозкі малака.
2. Той, хто займаецца перавозкай малака.
|| прым. малакаво́зны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бензацыстэ́рна, ‑ы, ж.
Цыстэрна для захоўвання і перавозкі бензіну. // Вагон або аўтамашына з такой цыстэрнай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухто́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Аўтамашына грузападымальнасцю ў дзве тоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тралейво́з, ‑а, м.
Грузавая аўтамашына з электрарухавіком, які атрымлівае ток ад падвесных правадоў тралейбуснай сеткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохто́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Аўтамашына грузападымальнасцю ў тры тоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
душагу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
1. гл. душагуб.
2. Вузкая, няўстойлівая лодка (разм.).
3. Спецыяльная аўтамашына, у якой нямецка-фашысцкія захопнікі знішчалі людзей шляхам удушэння атрутнымі газамі (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
усюдыхо́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Аўтамашына на гусенічным хаду, прызначаная для язды ў цяжкіх дарожных умовах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мнагато́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Вагон у некалькі тон; вельмі цяжкі. Мнагатонная глыба.
2. Умяшчальнасцю ў некалькі тон. Мнагатонная аўтамашына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)