паа́хкваць
‘ахкаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паа́хкваю |
паа́хкваем |
| 2-я ас. |
паа́хкваеш |
паа́хкваеце |
| 3-я ас. |
паа́хквае |
паа́хкваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
паа́хкваў |
паа́хквалі |
| ж. |
паа́хквала |
| н. |
паа́хквала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
паа́хквай |
паа́хквайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
паа́хкваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паа́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Ахкаць некаторы час. Паахкалі, павохкалі [хлопцы], але дапамагчы справе нічым не маглі. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ах выклічнік для выражэння гневу, радасці, здзіўлення; укр. ах, рус. ах, польск. ach, чэш. ach, славац. ach, н.-луж. ach, славен. ah, серб.-харв. ȁh, макед. ах, балг. ах. Адносіцца да т. зв. «першасных» слоў, вядомых і іншым індаеўрапейскім мовам, параўн. лац. āh, ням. ach, франц. ah, ст.-інд. āḥ у гл. Зубаты, Studie, 1, 163; Слаўскі, 1, 23; вытворныя ахкаць, укр. ахкати, славац. achkať, балг. а́хкам ад ах (ach) пры дапамозе спецыяльнага дзеяслоўнага суфікса ‑к‑, параўн. Махэк₂, 34; адносна беларускіх дзеясловаў на ‑ка‑ гл. Васілеўскі, Лінгв. зб., 49–57.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)