асы́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асы́паць.

2. у знач. прым. Разм. Пакрыты высыпкай, болькамі (пра твар, губы і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́сып (БРС, КТС). Рус. о́сыпь, укр. о́сип ’подаць зярном’, польск. osyp ’дзеянне па дзеяслову osypać’, серб.-харв. òsip ’сып’. Да асыпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асыпа́нне ср.

1. осыпа́ние; см. асы́паць 1;

2. осыпа́ние; опаде́ние; см. асыпа́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обмётывать несов.

1. (обшивать стежками) абкіда́ць, абкі́дваць;

2. (сыпью) безл., разг. асыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асы́паны

1. в разн. знач. осы́панный;

2. разг. обмётанный;

1, 2 см. асы́паць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обсы́пать сов.

1. абсы́паць, мног. паабсыпа́ць;

2. (покрыть сыпью) абсы́паць, мног. паабсыпа́ць, асы́паць, мног. паасыпа́ць; (о сыпи — появиться) вы́сыпаць;

обсыпа́ть несов.

1. абсыпа́ць;

2. (покрывать сыпью) абсыпа́ць, асыпа́ць; (о сыпи — появляться) высыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обмета́ть​II сов.

1. (обшить крупными стежками) абкіда́ць;

2. (сыпью) безл., разг. асыпа́ць;

обмета́ло гу́бы (лицо́) асы́пала гу́бы (твар).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асыпа́цца несов.

1. в разн. знач. осыпа́ться; (о листьях, лепестках — ещё) опада́ть; см. асы́пацца;

2. страд. осыпа́ться; см. асыпа́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкі́даць сов.

1. заброса́ть, обкида́ть; (прикрыть с разных сторон — ещё) обложи́ть;

2. (о сыпи) см. асы́паць 2;

3. порт. обмета́ть, вы́метать, промета́ть

абкіда́ць несов.

1. забра́сывать, обки́дывать; (прикрывать с разных сторон — ещё) обкла́дывать;

2. (о сыпи) см. асыпа́ць 2;

3. порт. обмётывать, вымётывать, промётывать; (петли) мета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абве́яць, ‑вее; зак., каго-што.

Абадзьмуць, абдаць паветранай плынню. Прыязджайце, як вецер Паўдзённым дыханнем калоссе абвее. Арочка. Ледзьве прыкметная плынь паветра з паплавоў абвеяла.. [Тамаша] лёгкім холадам. Чорны. // Абарваць, абтрэсці, асыпаць (пра лісце, пялёсткі і пад.). Ты, мой лісточак, Ты, мой зялёны, Ты мяне кідаць будзеш, Ветры павеюць, Цябе абвеюць, Я адна застануся. Глебка. // безас. Пакрыць, абсыпаць чым‑н. Падарожнага абвеяла снегам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)