навуко́ва-асве́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навуко́ва-асве́тны |
навуко́ва-асве́тная |
навуко́ва-асве́тнае |
навуко́ва-асве́тныя |
| Р. |
навуко́ва-асве́тнага |
навуко́ва-асве́тнай
навуко́ва-асве́тнае |
навуко́ва-асве́тнага |
навуко́ва-асве́тных |
| Д. |
навуко́ва-асве́тнаму |
навуко́ва-асве́тнай |
навуко́ва-асве́тнаму |
навуко́ва-асве́тным |
| В. |
навуко́ва-асве́тны (неадуш.)
навуко́ва-асве́тнага (адуш.) |
навуко́ва-асве́тную |
навуко́ва-асве́тнае |
навуко́ва-асве́тныя (неадуш.)
навуко́ва-асве́тных (адуш.) |
| Т. |
навуко́ва-асве́тным |
навуко́ва-асве́тнай
навуко́ва-асве́тнаю |
навуко́ва-асве́тным |
навуко́ва-асве́тнымі |
| М. |
навуко́ва-асве́тным |
навуко́ва-асве́тнай |
навуко́ва-асве́тным |
навуко́ва-асве́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
культу́рна-асве́тны культу́рно-просвети́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навуко́ва-асве́тны нау́чно-просвети́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
культу́рна-асве́тны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з пашырэннем культуры, асветы. Культурна-асветныя ўстановы. Культурна-асветная работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
культ...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: звязаны з абслугоўваннем і задавальненнем культурных патрэб, культурна-асветны, напр.: культработнік, культпаход.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
культу́рно-просвети́тельный культу́рна-асве́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
просвети́тельный асве́тны;
просвети́тельная филосо́фия ист. асве́тная філасо́фія;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абсалюты́зм, -му м., полит. абсолюти́зм;
○ асве́тны а. — ист. просвещённый абсолюти́зм
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Асве́та (БРС, Гарэц., Яруш.). Параўн. асве́тны, асве́тнасць (Гарэц.), асветнік, асветніцкі. Укр. освіта, польск. oświata, чэш. osvěta. У сярэдзіне XIX ст. (Гіст. лекс., 240; Гіст. мовы, 2, 107) з польскай, дзе, магчыма, з чэшскай. Гл. святло.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Главполитпросве́т м. (Гла́вный поли́тико-просвети́тельный комите́т) ист. Галоўпалітасве́та, -ты ж. (Гало́ўны палі́тыка-асве́тны камітэ́т).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)