апрабава́цца несов., страд. апроби́роваться; см. апрабава́ць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опро́бовать техн.
1. сов. апрабава́ць;
2. несов. апрабо́ўваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апрабава́ны
1. тех. опро́бованный; подве́ргнутый испыта́нию;
2. апроби́рованный;
1, 2 см. апрабава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Апраба́цыя 1 ’адабрэнне’ (БРС, Нас.), апрабаваць. Рус. апробация, апробировать, укр. апробація, апробувати, польск. aprobata, aprobacja і інш. У рускай з польскай у пачатку XVIII ст. (Шанскі, 1, А, 132). Ст.-бел. апробация (Вясноў, Бел. лекс., 34), апробовати (Гіст. лекс., 111), ст.-укр. апробация з пач. XVII ст. (Цімчанка) запазычана з лацінскай, магчыма, праз польскае пасрэдніцтва (у польскай з лац. арprobatio ў сярэдзіне XVI ст.). Лац. з ad‑probo (probo ’выпрабоўваць; адабраць’); probus ’добры, дабраякасны, чэсны, сціплы’ < *pro‑bho‑s).
Апраба́цыя 2 ’праверка’. Этымалагічна тое ж самае, што і апрабацыя 1, але семантычна захоўвае сувязь з проба, прабаваць. Магчыма, што гэта значэнне — пазнейшае, калі яно звязваецца з апрабаваць (рус. опро́бовать), а не апроби́ровать, як апрабацыя 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)