отколо́ться​I сов.

1. (отделиться ударом) адкало́цца, мног. паадко́лвацца; (о лучине, щепке) адшчапі́цца, мног. паадшчэ́плівацца, паадшчапля́цца;

2. перен. адкало́цца;

отколо́ться от компа́нии адкало́цца ад кампа́ніі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшчэ́плівацца несов.

1. (отпадать, отделяться) отщепля́ться, отка́лываться; см. адшчапі́цца 1;

2. (открываться — о защёлке, крючке и т.п.) отпира́ться, отщёлкиваться;

3. (о скрепках, приколках и т.п.) открепля́ться;

4. страд. отщепля́ться; отка́лываться; отпира́ться; отщёлкиваться; открепля́ться; см. адшчэ́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздзялі́цца, ‑дзялюся, ‑дзелішся, ‑дзеліцца; зак.

1. Распасціся на часткі; падзяліцца. Калі ж Марыя зусім блізка нагнулася над гняздзечкам, пуховы мячык раздзяліўся на пяць жывых істот. Кулакоўскі. Настаўнікі раздзяліліся на дзве групы. На чале адной стаяў Садовіч, другую павёў Лабановіч. Колас. // Даць два або некалькі адгалінаванняў, разгалінавацца. Неўзабаве, за крутым паваротам, Быстранка раздзялілася на два рукавы. Брыль.

2. Размеркавацца паміж кім‑, чым‑н. Функцыі раздзяліліся. Абавязкі раздзяліліся.

3. перан. Разысціся ў чым‑н., выявіць розніцу, не супасці. Камандзір прапанаваў усё ж ісці нацянькі ў Шчотаўку. Думкі раздзяліліся. Федасеенка.

4. Падзяліць паміж сабой маёмасць, гаспадарку; адасобіцца адзін ад другога. Кавалёва больш не слухала Фёклу. Перад ёй сядзеў Іван Лазоўскі і пераконваў, што з дачкою Лідай жыць не можа, раздзяліліся, а адшчапіцца няма куды. Дуброўскі.

5. У матэматыцы — не даць астачы пры дзяленні; падзяліцца. Шэсць раздзеліцца на тры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)