адбарто́ўваць

‘адхіляць, адсоўваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адбарто́ўваю адбарто́ўваем
2-я ас. адбарто́ўваеш адбарто́ўваеце
3-я ас. адбарто́ўвае адбарто́ўваюць
Прошлы час
м. адбарто́ўваў адбарто́ўвалі
ж. адбарто́ўвала
н. адбарто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. адбарто́ўвай адбарто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адбарто́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адхілі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхілю́ адхі́лім
2-я ас. адхі́ліш адхі́ліце
3-я ас. адхі́ліць адхі́ляць
Прошлы час
м. адхілі́ў адхілі́лі
ж. адхілі́ла
н. адхілі́ла
Загадны лад
2-я ас. адхілі́ адхілі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адхілі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

отклоня́ть несов., прям., перен. адхіля́ць; см. отклони́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отстраня́ть несов.

1. адхіля́ць; адсо́ўваць; адшту́рхваць, адпі́хваць;

2. (от должности) звальня́ць, зніма́ць (з паса́ды); (от участия в чём-л.) адхіля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адхіна́ць ’адхіляць’ (Шат., Нас., БРС, Гарэц.), адхінуцца ’адхіліцца, адвярнуцца’ (Гарэц., Касп., Нас., Мядзв.), ’адлучыцца’ (Бір. дыс., КЭС), атхінуць ’адхіліць’ (Яруш.). Гл. абхінуць і адхіснуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отреша́ть несов., уст. адхіля́ць, вызваля́ць, зніма́ць (з чаго); см. отреши́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отверга́ть несов. (что-л.) адхіля́ць, адкіда́ць; не прыма́ць; (кого-л.) вырака́цца; не прызнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отводи́ть несов.

1. (куда-л.) заво́дзіць;

2. (на некоторое расстояние) адво́дзіць;

3. (направлять в сторону) адво́дзіць; (отклонять) адхіля́ць;

4. перен. (отклонять, отвергать) адхіля́ць;

5. (назначать) адво́дзіць;

6. (отсаживать) сад. адво́дзіць; см. отвести́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхіле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адхіляць — адхіліць і адхіляцца — адхіліцца.

2. Адступленне ад чаго‑н., неадпаведнасць чаму‑н., розніца ў параўнанні з чым‑н. Адхіленне ад правіл. Адхіленні ад нормаў. □ Гэта была, без малога, простая лінія. Было адно нязначнае адхіленне ўбок, якога можна не браць на ўвагу. Лінія была якраз на захад. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отвора́чивать несов.

1. (сдвигать с места) адваро́чваць;

отвора́чивать ка́мень адваро́чваць каме́нь;

2. (отвинчивать, открывать) адкру́чваць;

3. (голову и т. п.) адваро́чваць;

4. (откидывать) адхіля́ць, адхіна́ць;

отвора́чивать одея́ло адхіна́ць (адхіля́ць) ко́ўдру;

5. безл., разг. (о чувстве неприязни к кому-, чему-л.) адваро́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)