адніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адча́хаць

‘адсячы, адняць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адча́хаю адча́хаем
2-я ас. адча́хаеш адча́хаеце
3-я ас. адча́хае адча́хаюць
Прошлы час
м. адча́хаў адча́халі
ж. адча́хала
н. адча́хала
Загадны лад
2-я ас. адча́хай адча́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адча́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адня́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адніма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднімаць — адняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адымаць — адняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отня́ть сов.

1. адня́ць, мног. паадніма́ць; (здоровье — ещё) адабра́ць;

рабо́та отняла́ мно́го вре́мени рабо́та адняла́ шмат ча́су;

отня́ть но́гу мед. адня́ць нагу́;

2. (взять силой) адабра́ць, мног. паадбіра́ць;

отня́ть кни́гу адабра́ць кні́гу;

3. (ребёнка от груди) адня́ць, мног. паадніма́ць, адвучы́ць, мног. паадву́чваць;

4. (вычесть) разг. адня́ць;

5. безл. (парализовать) адня́ць;

о́тня́ло но́гу адняло́ нагу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак.

Аддзяліць, адняць, памяншаючы колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што.

1. Адняць, адставіць ад чаго-н. усё, многае.

П. драбіны ад сцяны.

2. безас. Паралізаваць.

Ногі пааднімала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адбы́тніца ’марнатраўніца’ (Кліх), магчыма, калька з літоўскага. Параўн. літ. atbū́ti ’адбыць’ і ’адняць, пазбавіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)