наадбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адбіць, адкалоць нейкую колькасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадко́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адкалоць многа чаго‑н. Наадколваць шчэпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. адколваць — адкалоць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадко́лваць сов. (во множестве) отколо́ть; см. адкало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадко́лваць I сов. (о многом) отколо́ть; отшпи́лить; см. адкало́ць I

паадко́лваць II сов. (о многом) отколо́ть; см. адкало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адскё́п ’раскол’ (Нас., Гарэц.), адскяпіць ’адкалоць’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), адкеп (Др.-Падб.). Гл. скепаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адшпілі́ць, -пілю́, -пі́ліш, -пі́ліць; -пі́лены; зак., што.

1. Адкалоць што-н. прышпіленае.

А. бант.

2. Разняць часткі якой-н. зашпількі.

А. кнопку.

А. папругу.

|| незак. адшпі́льваць, -аю, -аеш, -ае і адшпіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отколо́ть​II сов. (отшпилить) адкало́ць, мног. паадко́лваць, адшпілі́ць, мног. паадшпі́льваць, паадшпіля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отколо́ть​I сов.

1. (отделить ударом) адкало́ць, мног. паадко́лваць; (лучину, щепку) адшчапі́ць, мног. паадшчэ́пліваць, паадшчапля́ць;

2. (сделать или сказать что-л. неожиданное) прост. урэ́заць;

3. перен. адкало́ць;

отколо́ть оле́ня от ста́да адкало́ць але́ня ад ста́тка;

◊

отколо́ть шту́ку урэ́заць шту́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́латы I отко́лотый, отшпи́ленный

адко́латы II отко́лотый; см. адкало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)