адкало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. што. Аддзяліць ад цэлага, колючы.

А. кавалачак цукру.

2. перан., каго-што. Прымусіць парваць з кім-н., выйсці з якой-н. групы, арганізацыі.

А. ад родзічаў.

3. Адняць прыколатае або выняць тое, чым прыколата, прышпілена што-н.

А. бант.

А. шпільку.

4. што, перан. Зрабіць, сказаць што-н. недарэчнае, нечаканае (разм.).

А. нумар.

|| незак. адко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адко́лванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкало́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкалю́ адко́лем
2-я ас. адко́леш адко́леце
3-я ас. адко́ле адко́люць
Прошлы час
м. адкало́ў адкало́лі
ж. адкало́ла
н. адкало́ла
Загадны лад
2-я ас. адкалі́ адкалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адкало́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адкало́ць I сов. (что-л. приколотое) отколо́ть, отшпили́ть

адкало́ць II сов. отколо́ть;

а. трэ́ску — отколо́ть ще́пку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што.

1. Колючы, аддзяліць; адламаць, адшчапаць. Хвалі крыгу адкалолі, Вір пад крыгай забурліў. Лодку ўзяць Сымон не здолеў, Так на крызе і паплыў. А. Александровіч. [Максім] секануў другі раз на вяршок вышэй і адкалоў тоўстую трэску. Шамякін.

2. перан. Разлучыць з кім‑н., аддзяліць ад каго‑, чаго‑н.

3. Разм. Зрабіць, сказаць што‑н. нечаканае, недарэчнае. Адкалоць штуку. □ Пры сустрэчы з Шаманскім Якуб Малашчыцкі адкалоў той жа завучаны рэверанс са словамі: «Ваша чэсць». Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкало́ць

1.(частку чаго-н.) ábhauen* vt; ábspalten vt, ábbrechen* vt (цукар, камень);

2. (адшпільваць) (lós)lösen vt, lósmachen vt;

3.

адкало́ць ну́мар разм. ánstellen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адко́лваць гл. адкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адко́лванне гл. адкалоцца, адкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адко́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадко́лваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкалоць, адламаць усё, многае.

паадко́лваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адкалоць, адшпіліць адно за другім усё, многае. Паадколваць значкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)