вярну́ць
‘аддаць узятае; атрымаць назад; прымусіць ці ўгаварыць вярнуцца’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вярну́ |
ве́рнем |
| 2-я ас. |
ве́рнеш |
ве́рнеце |
| 3-я ас. |
ве́рне |
ве́рнуць |
| Прошлы час |
| м. |
вярну́ў |
вярну́лі |
| ж. |
вярну́ла |
| н. |
вярну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вярні́ |
вярні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вярну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
отда́ть сов., в разн. знач. адда́ць, мног. пааддава́ць;
отда́ть долг адда́ць доўг;
отда́ть жизнь за свобо́ду и незави́симость Ро́дины адда́ць жыццё за свабо́ду і незале́жнасць Радзі́мы;
отда́ть ребёнка в шко́лу адда́ць дзіця́ ў шко́лу;
ружьё о́тдало в плечо́ стрэ́льба аддала́ ў плячо́;
отда́ть честь воен. адда́ць чэсць;
◊
отда́ть дань адда́ць дані́ну;
отда́ть до́лжное адда́ць нале́жнае;
отда́ть после́дний долг (кому) адда́ць апо́шні доўг (каму);
отда́ть бо́гу ду́шу адда́ць бо́гу душу́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.
Перастаць есці скаромнае; пачаць пасціць.
◊
Загавець душой (разм.) — аддаць богу душу, памерці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
обре́чь сов. асудзі́ць; адда́ць; см. обрека́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нале́жнае сущ. до́лжное;
◊ адда́ць н. — отда́ть до́лжное
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэсць ж.: адда́ць ч. воен. отда́ть честь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
салютава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак. і незак., каму-чаму.
Аддаць (аддаваць) салют.
|| зак. адсалютава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
съеде́ние / отда́ть на съеде́ние адда́ць на з’ядзе́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пааддава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць; зак., каго-што.
Аддаць адно за адным усё, многае; вярнуць усё пазычанае.
П. даўгі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
з’ядзе́нне ср.: адда́ць на з. отда́ть на съеде́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)