абкажу́шыць

‘адбіць ударамі скуру’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абкажу́шу абкажу́шым
2-я ас. абкажу́шыш абкажу́шыце
3-я ас. абкажу́шыць абкажу́шаць
Прошлы час
м. абкажу́шыў абкажу́шылі
ж. абкажу́шыла
н. абкажу́шыла
Загадны лад
2-я ас. абкажу́ш абкажу́шце
Дзеепрыслоўе
прош. час абкажу́шыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адахво́ціць, -во́чу, -во́ціш, -во́ціць; -во́чаны; зак., каго ад чаго (разм.).

Адвучыць, адбіць ахвоту рабіць што-н.

А. ад курэння.

|| незак. адахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкало́ць

‘адбіць кавалкамі’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абкалю́ абко́лем
2-я ас. абко́леш абко́леце
3-я ас. абко́ле абко́люць
Прошлы час
м. абкало́ў абкало́лі
ж. абкало́ла
н. абкало́ла
Загадны лад
2-я ас. абкалі́ абкалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абкало́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпя́рыць

‘пабіць, пакараць, адбіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпя́ру адпя́рым
2-я ас. адпя́рыш адпя́рыце
3-я ас. адпя́рыць адпя́раць
Прошлы час
м. адпя́рыў адпя́рылі
ж. адпя́рыла
н. адпя́рыла
Загадны лад
2-я ас. адпя́р адпя́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час адпя́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контрата́ка, -і, ДМ -та́цы, мн. -і, -та́к, ж.

Сустрэчная атака, якую арганізоўваюць з мэтай адбіць наступаючыя варожыя войскі або перайсці ў наступленне самім.

Перайсці ў контратаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ата́ка, -і, ДМ ата́цы, мн. -і, ата́к, ж.

1. Імклівы напад войск на праціўніка.

Адбіць атаку.

2. перан. Рашучы наступ (у спрэчцы, у гульні і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкало́ць¹, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак., што.

Адбіць, адкалоць кавалкамі што-н. з чаго-н.

А. лёд.

|| незак. абко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абко́лванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адбі́ты ’агароджаны’ (Жд.), адбіць ’адгарадзіць’ (БРС) калька з літ. atmùšti ’адбіць, аддзяліць, адгарадзіць’. Параўн. літ. pérmušti ’перагарадзіць’ і бел. перабіўка ’перагародка’ (Жд.). Літ. mùšti азначае не толькі ’біць’, але і ’дзяліць на часткі’ (гл. Чэкман, Baltistica, VIII (2), 1972, 149).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адбіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбіваць — адбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)