аго́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да агаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агале́нне ср. оголе́ние, обнаже́ние; см. агалі́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аго́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. агольваць — агаліць (у 1, 2, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаля́ць несов., прям., перен. оголя́ть, обнажа́ть; см. агалі́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Загнуўшы, падняць вышэй (частку, край адзення). Закасаць рукавы. // Агаліць (рукі, ногі), загнуўшы адзенне ўверх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обнажи́ть сов.

1. в разн. знач. агалі́ць; (голову — ещё) зняць ша́пку; (вынуть из ножен — ещё) вы́няць;

обнажи́ть те́ло агалі́ць це́ла;

обнажи́ть нерв агалі́ць нерв;

2. перен. (раскрыть, разоблачить, обнаружить) вы́крыць, мног. павыкрыва́ць, раскры́ць, мног. параскрыва́ць, вы́явіць;

обнажи́ть ду́шу раскры́ць душу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. агаляць — агаліць (у 1, 5 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. агаляцца — агаліцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аго́лены I прям., перен. оголённый, обнажённый; см. агалі́ць I

аго́лены II обри́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абгалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак.

Тое, што і агаліць (у 7 знач.). Пакуль нашы разведчыцы і праважатыя з’ядуць крупнік, абгалю ўсіх не горш, як у гарадской цырульні. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарубі́ць², -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак., што.

1. Зрабіць зарубку або зарубкі на чым-н. (разм.).

2. Агаліць паверхню пласта, прызначанага для адбойкі (спец.).

З. пласт вугалю.

◊

Зарубі сабе на носе (разм.) — добра запомні на будучае.

|| незак. зару́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зару́бка, -і, ДМ -бцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)