абсы́паны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абсы́паць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обса́ливать​II несов. салі́ць; абсыпа́ць со́ллю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обсы́пать сов.

1. абсы́паць, мног. паабсыпа́ць;

2. (покрыть сыпью) абсы́паць, мног. паабсыпа́ць, асы́паць, мног. паасыпа́ць; (о сыпи — появиться) вы́сыпаць;

обсыпа́ть несов.

1. абсыпа́ць;

2. (покрывать сыпью) абсыпа́ць, асыпа́ць; (о сыпи — появляться) высыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абцерусі́ць, ‑церушу, ‑цярусіш, ‑цярусіць; зак., што.

Цярусячы, абсыпаць. Скалануў [Мірон] бярозку — абцерусіў усяго сябе. Кудравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсыпа́нне ср. обсы́пка ж., обсыпа́ние, осыпа́ние; обва́ливание, обка́тывание; см. абсыпа́ць 1, абсыпа́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Кідаючы, пакрыць што‑н. чым‑н.; абсыпаць. Нібыта нейкая дзівосная духмяная пена акіянскага прыбою абкідала гэтыя дрэвы. Дубоўка. // Абкласці, абсыпаць што‑н. з бакоў. Апусціўшы слупы, іх абкідалі ў яме каменнем і зямлёю. Пташнікаў. // безас. Пакрыць высыпкай. Губы абкідала.

2. Абшыць берагі тканіны. Абкідаць швы.

абкіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да абкі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цалаваць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго-што.

Разм. Абсыпаць пацалункамі. — Старая будзе так рада!.. Колькі ўжо дзён чакае!.. Сястрычкі на шыю пачэпяцца, выцалуюць! Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абсыпаць усё, многае або ўсіх, многіх. У завулку ніводнай жывой душы, снег паабсыпаў дрэвы, платы, частаколы, хаты. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсы́паны

1. обсы́панный, осы́панный; обва́лянный, обка́танный;

2. разг. обсы́панный; обмётанный;

1, 2 см. абсы́паць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обвали́ть сов.

1. (обрушить) абвалі́ць, мног. паабва́льваць;

обвали́ть поле́нницу дров абвалі́ць касцёр дроў;

2. (обложить, сделать насыпь) обл. абкла́сці, абсы́паць;

обвали́ть и́збу землёй абсы́паць ха́ту зямлёй;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)