абрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абрываць — абарваць ​1 (у 1, 2 знач.) і абрывацца — абарвацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашиба́ть несов., прост.

1. (ударять) удара́ць; (до смерти) забіва́ць;

2. (добывать, приобретать) зарабля́ць, абрыва́ць;

◊

зашиба́ть копе́йку абрыва́ць капе́йку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрыва́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абарвацца.

2. Заканчвацца абрывам, пераходзіць у абрыў. Бераг проста абрываўся ўніз. Чорны. З іншых трох бакоў скала строма абрываецца ў возера. Шамякін.

3. Зал. да абрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одёргивать несов.

1. (оправлять) абця́гваць;

2. перен. (обрывать резким замечанием) разг. абрыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обдёргивать несов., разг.

1. (обрывать) абрыва́ць, абшмо́ргваць;

2. (обравнивать) абскуба́ць, абця́гваць; см. обдёргать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Асмо́ржыны ’адыходы пры апрацоўцы льну мяліцай’ (Сцяшк.). Прэфіксальна-суфіксальнае ўтварэнне ад сморгаць ’абрываць лісты, галоўкі з ільну’ (Бяльк., Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абрыва́цца несов.

1. обрыва́ться;

2. (внезапно, сразу прекращаться) обрыва́ться; пресека́ться;

3. страд. срыва́ться; обрыва́ться; одёргиваться; зашиба́ться; см. абрыва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обрыва́ть​II несов. (к обры́ть)

1. абко́пваць; (рылом — о животных) абрыва́ць;

2. с.-х. аку́чваць; (яблоню) абко́пваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Андрамо́ны ’рыззё, рызманы’ (Нас.), андрымоніць (КТС), адрамоны (Нас.). Няясна. Магчыма, звязана з драць зрываць, абрываць’ ці адраць ’абрабаваць’ (ст.-польск. niewiasta odrana ’абрабаваная жанчына’); элемент мон мог узнікнуць у выніку аналогіі з лахманы, рызманы, ахламон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абрыва́нне ср.

1. срыва́ние;

2. обрыва́ние;

3. обрыва́ние;

4. обрыва́ние, одёргивание;

5. обрыва́ние;

1-5 см. абрыва́ць I 1-5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)