абву́гліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Абпаліць зверху, па краях.

А. палена.

Пажар абвугліў дрэвы.

|| незак. абву́гліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абву́гліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпа́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпальваць — абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпальваць — абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабпа́льваць сов. (во множестве) обже́чь; см. абпалі́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апалі́ць, апалю, апаліш, апаліць; зак., што.

Тое, што і абпаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак., што.

Абпаліць нейкую частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абпаліць многа чаго‑н. Наабпальваць гаршкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсмалі́цца, ‑смалюся, ‑смалішся, ‑смаліцца; зак.

Злёгку абпаліць сабе агнём валасы, скуру і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абпаліць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсмалі́ць

‘абпаліць, абвугліць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абсмалю́ абсма́лім
2-я ас. абсма́ліш абсма́ліце
3-я ас. абсма́ліць абсма́ляць
Прошлы час
м. абсмалі́ў абсмалі́лі
ж. абсмалі́ла
н. абсмалі́ла
Загадны лад
2-я ас. абсмалі́ абсмалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абсмалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)